Saturday, September 22, 2012

kilig kind of happy

Di yun isang panaginip. Nagising ako. Bumangon at andun ka nakatayo sa harap ng aking pintuan. Kilig!


Wala man nakakaintindi sa akin, sa atin, di na mahalaga un.  Di ka nila kilala at hindi nila ako kilala. Kahit anong sabihin nila, tayo lang nakakaalam ng katotohanan sa ating dalawa.  Wala silang alam sa ating istorya at di ko na kailangan ipaliwanag pa.  Nagmamahalan tyo at nabubuhay na walang tinatapakan at sinasaktan, yun ay sapat na.

No comments:

Post a Comment