lumelevel up na talaga

sanay ako na ako ang inaalagaan. kahit mahirap lang kami feeling ko talaga pampered ako noong bata pa ako. sa totoo nyan sobra ata ako nabeybi dahil lola at tita ko ang nagpalaki sa akin kaya may katigasan ang ulo ko. gusto ko ako lagi ang nasusunod.  maipagmamalaki ko naman na kahit kelan hindi ako naging sakit ng ulo sa family ko kasi iniisip ko rin naman ang magiging effect or mararamdaman nila sa mga desisyon ko. at masaya ako.  though, hindi ako naliligaw ng landas (sa palagay ko) hindi rin naman malinaw  kung ano nga ba ang buhay na tinatahak ko. ang lalim. hehe

hanggang dumating ako sa point ng buhay ko na kelangan ko magdecide para sa sarili ko.  ako naman. isipin ko naman ang future ko. kung ano ang gusto ko mangyari sa buhay ko, sa hinaharap. kung ano makakapagpasaya sa akin. kung sino ang gusto ko makasama.

eto na nga yun. hindi ako sanay na may nanghihingi ng opinion or approval ko at the same time meron na ibang tao na dapat iconsider sa mga actions ko. hindi ko ito naranasan sa mga unang relationships ko. ang sarap pala ng feeling... yung meron ka aalagaan at mag aalaga rin syo. ibang level na talaga. ready na ako!