Wednesday, March 21, 2012

feelingera

nangako ako sa sarili ko na kahit personal blog ito, hindi ako masyado magsusulat ng detalye dito tungkol sa buhay pag-ibig ko.  tulad ng dumadami kong sablay, eto ako sumisira sa aking pangako at handang magbuhos ng nararamdaman sa blog na ito. diba't kasama nga ito sa last post ko, na magpapakacool ako at hindi magiging praning?
akala ko kasi ok lang. bilang isang positibong tao lahat ng bagay para sa akin ay madali. madali lang maging masaya. madali ako tumanggap ng pagkakamali. madali ako magbigay ng pagpapatawad. lagi ako humahanap sa isip ko ng justification para maunawaan ang mga bagay na minsan mahirap talaga maintindihan.  madali para sa akin ang tanggapin na may mga bagay na hindi natin control at marunong ako tumanggap ng pagkatalo. positive pa ba yun?
talo, ganun ang nararamdaman ko ngayon.  ilang araw na ako lungkot lungkutan. ganitong ganito ang nararamdaman ko noon sampung taon na ang nakakalipas, sa parehong tao.  yung feeling na parang mas higit ang nararamdaman ko kaysa sa kanya at gusto ko pigilan. hindi naman ako mapaghanap na tao. madali nga lang ako mapasaya diba? pero ewan ko. hindi ko alam kung ano ang gusto ko ngayon. ako nga siguro ang may problema...  hindi pa tapos ang pagdadrama ko. magtrabaho muna ako. basta feel na feel ko ang song na ito:


No comments:

Post a Comment